18 Σεπ 2010

Κυριακή μετά την Ύψωση, 19/09/2010

Αποστολικό ανάγνωσμα

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ 19 Σεπτεμβρίου 2010

Πρὸς Γαλάτας β΄16-20

Ἀδελφοί, εἰδότες ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου, ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς χριστὸν Ἰησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως χριστοῦ, καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου· διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ. Εἰ δέ, ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν χριστῷ, εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; Μὴ γένοιτο. Εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα, ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι. Ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα θεῷ ζήσω. Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δέ, οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ, τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ.

Ευαγγελικό ανάγνωσμα

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ 19 Σεπτεμβρίου 2010

Κατὰ Μᾶρκον η’ 34-38, θ’ 1

Εἶπεν ὁ Κύριος· Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν͵ ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι. Ὃς γὰρ ἐὰν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ΄ ἂν ἀπολέσει τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν [ἐμοῦ καὶ] τοῦ εὐαγγελίου σώσει αὐτήν. Τί γὰρ ὠφελεῖ ἄνθρωπον κερδῆσαι τὸν κόσμον ὅλον καὶ ζημιωθῆναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;τί γὰρ δοῖ ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ͵ καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων. Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς͵ Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσίν τινες ὧδε τῶν ἑστηκότων οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσιν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.


13 Σεπ 2010

Ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ

Image and video hosting by TinyPic
Ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΧΑΝΟΝΤΑΙ  ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ
τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν
κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Image and video hosting by TinyPic
Ἦταν νέος μόλις 26 ἐτῶν. Ἕνα παιδί γεμάτο ζωή καί ὑγεία. Σεμνός, πιστός στό Θεό, ὅπως ὅλη του ἡ οἰκογένεια. Τώρα στό μέσον τοῦ Ναοῦ, ἄπνους κατακείμενος. Πάνω ἀπό τό φέρετρό του ἡ μητέρα του, μοῦ θύμιζε ἔτσι λεπτή, ὅπως ἦταν, μέ τά δάκρυα νά αὐλακώνουν τό πρόσωπό της, βουβή μέσα στήν ὀδύνη της, τήν θλιμμένη Παναγιά, τήν δακρυρροοῦσα Μητέρα Ἐκείνου. Καί δίπλα ὁ πατέρας μέ τά ἀδέλφια τοῦ μακαριστοῦ νέου, κατώδυνοι, ὅπως καί ὅλοι οἱ πολυπληθεῖς νέοι, καί οἱ πολλοί ἄλλοι ἀδελφοί πού ἔτρεξαν νά προπέμψουν τόν Γιάννη στήν αἰωνιότητα.  
Πάνω ἀπό τήν Ὡραία Πύλη, ἀντίκρυζα ὅλη αὐτή τήν σκηνή καί μέ βαθειά συγκίνηση καί συναισθηματική φόρτιση (μετά δυσκολίας μποροῦσα νά συγκρατήσω τά δάκρυά μου) ἔψαλα τήν ἐξόδιο Ἀκολουθία μαζί μέ τούς Ἱερεῖς, ἀπό καρδίας δεόμενος,  ἀφ’ ἑνός μέν γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς τοῦ παιδιοῦ πού ἔφυγε ἀπό κοντά μας, ἀφ’ ἑτέρου δέ γιά