Είναι άραγε η πίστη μας Θεάρεστη?

Είναι άραγε η πίστη μας Θεάρεστη?

Είναι άραγε η πίστη μας θεάρεστη? Έχει τα χαρακτηριστικά εκείνα γνωρίσματα που την κάνουν να πλησιάζει έστω στο ελάχιστο με την πίστη των αγίων μας ή κατασκευάζουμε από μόνοι μας μιά πίστη κατά τα μέτρα και τα σταθμά μας? Μήπως ο δρόμος που βαδίζουμε κάποιοι από μας είναι λανθασμένος και θα καταλήξουμε εκεί που ο Εωσφόρος και οι όμοιοι του κατέληξαν? Γιατί ποιός πιστεύει περισσότερο αν όχι ο ίδιος ο Διάβολος και οι άγγελοι του? Μιά δυνατή, ακράδαντη πίστη στην Αγία Τριάδα, στο πρόσωπο του Ιησού μας, στο Ευαγγέλιο Του, είναι ικανά από μόνα τους να μας χρίσουν «πιστούς ορθόδοξους Χριστιανούς»?....... Είναι μιά τέτοια πίστη ΘΕΑΡΕΣΤΗ χωρίς μιά καρδιά καρβουνιασμένη από ΑΓΑΠΗ και παντελώς ξεκομμένη από κάθε έννοια λογικής? Είναι μιά τέτοια πίστη ΘΕΑΡΕΣΤΗ χωρίς εκδηλώσεις λατρείας προς τον Θεό και αγάπης προς όλους τους αδελφούς μας, μα κυρίως προς αυτούς που μας εχθρεύονται, που μας αμφισβητούν, μας χλευάζουν, μας αδικούν? Είναι μιά τέτοια πίστη ΘΕΑΡΕΣΤΗ χωρίς να σε πλημμυρίζει σε κάθε ανάσα με ΑΣΦΑΛΕΙΑ, ΜΕ ΕΛΠΙΔΑ, ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΟ? (σαν τα μικρά παιδιά που κρατώντας το χέρι του Πατέρα τους βολτάρουν αμέριμνα, χωρίς άγχος, χωρίς μέριμνα για τους κινδύνους που τα περιβάλλουν, χωρίς έγνοια, εκνευρισμό, απογοητεύσεις, προγραμματισμό, σκέψεις, αγωνίες) Είναι μιά τέτοια πίστη ΘΕΑΡΕΣΤΗ χωρίς η ψυχή να ειρηνεύει απέναντι σε ότι κι αν προκύπτει μεταξύ μας? Χωρίς ταραχές, εκνευρισμούς, διαπληκτισμούς, προσβολές, αψιμαχίες.........? 10 ἄρα οὖν ὡς καιρὸν ἔχομεν, ἐργαζώμεθα τὸ ἀγαθὸν πρὸς πάντας, μάλιστα δὲ πρὸς τοὺς οἰκείους τῆς πίστεως. Είναι μιά τέτοια πίστη ΘΕΑΡΕΣΤΗ χωρίς να διακρίνει τα πρόσωπα από τα γεγονότα και να καταφέρεται τελικά κατά των προσώπων – αδελφών και εν τέλει κατά της ίδιας μας της ψυχής και της πίστης μας? 1 Ἀδελφοί, ἐὰν καὶ προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πρᾳότητος σκοπῶν σεαυτόν, μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς. 2 ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ. 3 εἰ γὰρ δοκεῖ τις εἶναί τι, μηδὲν ὤν, ἑαυτὸν φρεναπατᾷ· 4 τὸ δὲ ἔργον ἑαυτοῦ δοκιμαζέτω ἕκαστος, καὶ τότε εἰς ἑαυτὸν μόνον τὸ καύχημα ἕξει καὶ οὐκ εἰς τὸν ἕτερον· 5 ἕκαστος γὰρ τὸ ἴδιον φορτίον βαστάσει. 1 Τὸ λοιπὸν, προσεύχεσθε, ἀδελφοί, περὶ ἡμῶν, ἵνα ὁ λόγος τοῦ Κυρίου τρέχῃ καὶ δοξάζηται, καθὼς καὶ πρὸς ὑμᾶς, 2 καὶ ἵνα ῥυσθῶμεν ἀπὸ τῶν ἀτόπων καὶ πονηρῶν ἀνθρώπων· οὐ γὰρ πάντων ἡ πίστις. 3 πιστὸς δέ ἐστιν ὁ Κύριος, ὃς στηρίξει ὑμᾶς καὶ φυλάξει ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.   ΟΥ ΓΑΡ ΠΑΝΤΩΝ Η ΠΙΣΤΙΣ..... 22 ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, 23 πρᾳότης, ἐγκράτεια· ΚΑΡΠΟΣ είναι η πίστη........ καρπός από την σοδειά των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος (σοφία, σύνεση, φόβος Θεού, γνώση, ευσέβεια, βουλή, ισχύς) και για να φτάσουμε σε αυτόν τον καρπόν πρέπει όχι μόνο να καλλιεργούμαστε πνευματικά αλλά και να βοτανίζουμε και να ξεχορταριάζουμε τον κήπο της καρδούλα μας με κόπο πολύ καθημερινό, συνεχή για να καθαρίζει από τις αμαρτιές και τα πάθη μας και να γίνεται μια ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΘΑΡΗ και να έχει τις προυποθέσεις να ενεργοποιεί την πίστη την θεάρεστη. 8 μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται. Η Χάρις του Θεού δεν μπορεί παρά να χαρίσει και να αυξήσει την πίστη την ορθή σε μία ΚΑΘΑΡΗ ΚΑΡΔΙΑ, σε ένα γόνιμο χωράφι που είναι η καλή κι αγαθή διάθεση της. Μα ούτε και η καθαρή καρδιά από μόνη της δεν αρκεί για να μεγαλουργήσει η θεάρεστη πίστη, χωρίς την ευλογημένη ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ!!!! Εταπεινώθην και έσωσέ με συντόμως ο Κύριος. Όσοι επιζητούμε την ταπεινοφροσύνη ας μη παύουμε να εξετάζουμε και να ανακρίνουμε τους εαυτούς μας. 5 Ἑαυτοὺς πειράζετε εἰ ἐστὲ ἐν τῇ πίστει, ἑαυτοὺς δοκιμάζετε. ἢ οὐκ ἐπιγινώσκετε ἑαυτοὺς ὅτι Ἰησοῦς Χριστὸς ἐν ὑμῖν ἐστιν; εἰ μή τι ἀδόκιμοί ἐστε. (Κορ. Β΄13,5) Να εξετάζετε, λοιπόν, τους εαυτούς σας, εάν είσθε και μένετε εις την αληθινήν και ζωντανήν πίστιν· να δοκιμάζετε συνεχώς τους εαυτούς σας. Η δεν γνωρίζετε τους εαυτούς σας, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι έντος υμών; Εκτός εάν είσθε ακατάρτιστοι εις την κατά Χριστόν ζωήν.