Όταν...

όταν...

Όταν ο ΠΟΝΟΣ γίνεται προσευχή και γνώση Όταν οι ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ γίνονται ολόκληρες εμπιστοσύνη & ελπίδα στο Θεανδρικό πρόσωπό Του Όταν οι ΑΔΙΚΙΕΣ & οι ΣΤΕΡΗΣΕΙΣ γίνονται ένα με την δοξολογία του πανάγιου ονόματος Του Όταν οι νουθεσίες, οι συμβουλές, οι παραινέσεις παύουν και γίνονται όλα ΠΡΑΞΕΙΣ προς παραδειγματισμό Όταν στην ΝΕΚΡΙΚΗ ΣΟΥ ΟΨΗ βλέπω την χαρά και την γαλήνη της αιωνιότητας & στα πρησμένα από τον πόνο μάτια των δικών σου ανθρώπων αντικρύζω την προσδοκία της ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ........... ...Όταν οι απαντήσεις και οι λύσεις των σοβαρών προβλημάτων μας είναι δοσμένες από αιώνες στα χέρια μας αλλά τις χλευάζουμε και τις αγνοούμε .....

«Εγώ ειμι Κύριος ο Θεός σου. Ουκ έσονταί σοι θεοί έτεροι πλήν εμού.» «Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα. Ου προσκυνήσεις αυτοίς, ουδέ μη λατρεύσεις αυτοίς» «Ου λήψει το όνομα Κυρίου τού Θεού σου επί ματαίω ου γάρ μη καθαρίση Κύριος ο Θεός σου τον λαμβάνοντα το όνομα αυτού επί ματαίω» Κι εμείς ντραπήκαμε να σε παραδεχτούμε και καταφύγαμε σε «φωτισμένους» για να πάρουμε συμβουλές για την ζωή μας και εμπιστευτήκαμε λαγοπόδαρα και ματάκια για να μας προστατεύουν. Και συμβουλευόμαστε τα άστρα για την αυριανή μας την ημέρα! (και τους ονειροκρίτες ενίοτε !!!!) Καταλήξαμε να λατρεύουμε τον εαυτούλη μας, την καλοπέρασή μας, τα πραγματάκια τα δικά μας(αυτοκίνητα, σπίτια, πτυχία) και καταλήξαμε να σε αντικαταστήσουμε με το χρήμα μας!!!! Όλα για την καλοπέραση και τα ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!!! Πού ακούστηκε ποτέ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ να σκίζεται για τα δικαιώματά του???? Αυτά τα παραδείγματα μας έδωσαν με την βιοτή τους οι Άγιοί μας, οι μάρτυρες μας και ο ίδιος ο Χριστός μας? Οι φροντίδες και οι μέριμνες μας είναι ασύγκριτα περισσότερες για το σώμα μας παρά για την ψυχούλα μας. Αμελούμε ακόμα και αυτήν την επικοινωνία μας, χωρίς προσευχή, χωρίς δοξολογία για τις ατελείωτες ευεργεσίες Σου. Ασχολούμαστε με όλα τα κοινωνικά δρώμενα, έχουμε άποψη για όλα. Γρυλλίζουμε από υπερηφάνεια και επιμένουμε χωρίς τέλος μέχρι να δικαιωθούν οι απόψεις μας!!! Το «εγώ» μας έγινε μεγαλύτερο από την απεραντοσύνη αυτού του σύμπαντος και μας κατάπιε!!! Πώς να σε αγαπήσω όταν η ταπείνωση το μόνο που μου θυμίζει είναι το ταπέτο της κουζίνας μου που το χιλιοπατάω και δεν διαμαρτύρεται? ΠΩΣ????? «Μνήσθητι την ημέρα των σαββάτων αγιάζειν αυτήν. Εξ ημέρας εργά και ποιήσεις πάντα τα έργα σου. Τη δε ημέρα τή εβδόμη σάββατα Κυρίω τώ Θεώ σου, ου ποιήσεις εν αυτή πάν έργον». Και πότε θα πάω για ψάρεμα, μιά εκδρομούλα? Πότε θα ξενυχτήσω για να κοιμάμαι σαν βόδι την Αγία ημέρα Σου? Αλειτούργητοι, ακοινώνητοι, αμετανόητοι, ξεκομμένοι από την απίστευτη χαρά Σου, από την ατελείωτη γαλήνη Σου, από την δημιουργική δύνα μή Σου...ζώντας σε μία ξέφρενη πορεία χωρίς φρένα, χωρίς ορατότητα, βαδίζουμε στον γκρεμό που επιλέγουμε ............. Ζούμε για να υπηρετούμε ένα σώμα φθαρτό, μιά λογική βλαμμένη, μιά ψυχή που λιμοκτομεί από ασιτία........... Ζούμε για το «εγώ» μας. «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, ίνα εύ σοι γένηται, και ίνα μακροχρόνιος γένη επί της γής της αγαθής, ής Κύριος ο Θεός σου δίδωσί σοι» Πώς να ισχύσει η πέμπτη εντολή Σου, όταν δεν ισχύουν οι πρώτες τέσσερεις? Πώς να σεβαστούμε τους γονείς, τους συζύγους, τους εργοδότες, τα ίδια τα παιδιά μας, τους συνανθρώπους μας όταν δεν σεβόμαστε τον ίδιο τον εαυτό μας και τον εξευτελίζουμε και του φερόμαστε σαν ένα μάτσο χώμα? Όταν δεν σεβόμαστε ΕΣΕΝΑ......... και δεν τιμούμε Εσένα πρώτα!!!! «Ου μοιχεύσεις». «Ου κλέψεις.» «Ου φονεύσεις.» «Ου ψευδομαρτυρήσεις κατά τού πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδή.» «Ουκ επιθυμήσεις...όσα τώ πλησίον σου εστί» ...........

Τότε ...... είμαστε άξιοι των παθημάτων μας. ΠΑΘΗ, ΠΑΘΗ, ΠΑΘΗ, ΠΑΘΗ, ΠΑΘΗ............. είμαστε ολόκληροι ΕΝΑ ΠΑΘΟΣ χωρίς τέλος............. Χωρίς ΜΕΤΑΝΟΙΑ Χωρίς ΑΓΑΠΗ Χωρίς ΕΛΕΟΣ Χωρίς ΧΡΙΣΤΟ. Καταστρέφουμε και αυτοκαταστρεφόμαστε. Σπέρνουμε θύελλες και θερίζουμε καταιγίδες..... ΟΤΑΝ ΖΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ.