31 Δεκ 2010

Καλή χρονιά λοιπόν!







Για την νέα χρονιά σας εύχομαι:


ο πόνος και η θλίψη μας να γίνουν ακατάπαυστη προσευχή 
για τα προβλήματα των άλλων αδελφών μας,


τα βάσανα και οι έγνοιες να γίνουν υποπόδια μας 
και το βλέμμα της ψυχής μας να ατενίζει εκεί ψηλά 
τον ουράνιο Πατέρα μας, 
γεμάτοι ευγνωμοσύνη για όλα τα καλά μας προσφέρει 
και γεμάτοι ΜΕΤΑΝΟΙΑ για όλα τα άσχημα 
που μόνοι μας δημιουργούμε,


η ΧΑΡΑ να γίνει αχώριστος σύντροφός μας 
που μοναδική πηγή της
να είναι το σώμα και το αίμα Του.


ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ τα πιο μεγάλα βήματα 
προς τον λατρεμένο μας Ιησού Χριστό.


ΑΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΘΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ 
όλες μας τις ανησυχίες και όλες τις έγνοιες μας 
στον μόνον καρδιογνώστη,


......Και σίγουρα τότε θα είναι η νέα χρονιά 
καλύτερη από την προηγούμενη!


ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ λοιπόν!




20 Δεκ 2010

«ΛΟΓΟΙ άνευ βίου, ΣΙΩΠΟΥΝ. ΒΙΟΣ άνευ λόγων, ΒΟΑ»

Μία ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ συνέντευξη, που δίνει απαντήσεις στους προβληματισμούς του καιρού μας!!!!

«Ο Θεός δεν είναι ομπρέλλα
για να τον θυμόμαστε μόνο όταν βρέχει…»

«Όταν η ζωή σου διαψεύδει τα λόγια σου,
τα λόγια σου είναι αέρας κοπανιστός»

«Επειδή είμαστε τεμπέληδες, επειδή δεν θέλουμε να αγωνιστούμε, προτιμάμε να πείσουμε για τον χριστιανισμό μας με επιχειρήματα και λόγια και κηρύγματα και φωνές …. Και μεταμφιέζουμε τον εγωϊσμό μας με το ρούχο του χριστιανισμού και απαιτούμε πράγματα που δεν θα απαιτούσε ποτέ ένας χριστιανός….»

Για την κάρτα του πολίτη:
«Ότι δεσμεύει την ελευθερία μας θα το πολεμάμε»!!!
«Οτιδήποτε εμποδίζει την ελευθερία του ανθρώπου (χριστιανού, μουσουλμάνου, ιεχωβά κτλ) είναι κακό. Και για την ελευθερία μας θα πολεμήσουμε μέχρι να πεθάνουμε»
«Αν γινότανε πόλεμος θα περιμέναμε από την Ιερά Σύνοδο να πάρει απόφαση για να πολεμήσουμε? Όχι! Θα πάρουμε τα όπλα και θα πολεμήσουμε»
«Για κάποια προσωπικά δεδομένα καταδικάσανε άνθρωπο επειδή φανέρωσε το πρόσωπο του κλέφτη. Και αντί να καταδικάσουν τον κλέφτη, καταδικάσανε το θύμα! Πού βρίσκετε το καλό?»
«Ό,τι δεσμεύει την ελευθερία μας είναι ο διάβολος, είναι δαιμονικό. Και αυτοί που το κάνουνε είναι διάβολοι και εχθροί μας.                           Εχθροί όχι της πίστεως μας, εχθροί προσωπικοί, ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ»

«Ο διάβολος το έχει χάσει το παιγνίδι προ πολλού.
Απλώς θέλει παρέα εκεί που βρίσκεται.»






11 Δεκ 2010

«Σύγχρονος τρόπος ἐκφορᾶς τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ λόγου. Ἐκκλησιαστικά Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως καί Ἐπικοινωνίας»


«Σύγχρονος τρόπος ἐκφορᾶς τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ λόγου. Ἐκκλησιαστικά Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως καί Ἐπικοινωνίας».

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΠΑΤΡΩΝ


Στήν Ἐκδήλωση ὁμίλησαν οἱ:  
1.      Ἀρχιμ. Πολύκαρπος Μπόγρης, θεολόγος, Ἱεροκήρυκας τῆς Ι. Μ. Πειραιῶς, πρώην Διευθυντής τῆς «Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας»
2.       κ. Ἀλέξανδρος Κατσιάρας, θεολόγος, Διευθυντής τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
3.       κ. Στυλιανός Μυστακίδης, Μηχανολόγος Μηχανικός M. SC. Καθηγητής τηλεκπαίδευσης στό Ἀνοικτό Πανεπιστήμιο τῆς Καταλωνίας.
Συντονιστής τῆς Ἐκδηλώσεως ἦτο ὁ κ. Εὐάγγελος Κωστακιώτης, Δικαστικός.
Κατά τήν διάρκεια τῆς Ἐκδηλώσεως ἔγινε σύνδεσις μέ τήν πόλη Ταϊπέι τῆς Ταϊβάν, ὅπου δραστηριοποιεῖται ὁ Ἱεραπόστολος Ἀρχιμ. π. Ἰωνᾶς Μοῦρτος, ἐκ Πατρῶν, ὁ ὁποῖος παρουσίασε πῶς χρησιμοποιεῖ τά σύγχρονα μέσα, προκειμένου νά διαδώσῃ τό μήνυμα τῆς Σωτηρίας
.  Ἐν συνεχείᾳ ὁμίλησε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος ἀνεφέρθη στόν τρόπο ἐκφορᾶς τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ λόγου σήμερα, στήν σύγχρονη τεχνολογία, στόν τρόπο χρησιμοποιήσεώς της ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τήν προσοχή πού χρειάζεται, ὥστε νά ἀποβαίνῃ σωτήρια γιά τήν σύγχρονη ἐποχή.
Ἐπίσης ὁ Σεβασμιώτατος ἀνεφέρθη στήν μεγάλη προσφορά τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιαστικῶν Μ.Μ.Ε. καί συγκεκριμένα στόν Ραδιοφωνικό Σταθμό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως μας καί στόν Τηλεοπτικό Σταθμό «ΛΥΧΝΟΣ», πού ἐκπέμπουν ἐπί ἡμερονυκτίου βάσεως, προσφέροντας παρηγοριά, ἀγάπη, χαρά καί τήν ἀλήθεια τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου στούς ἀκροατάς καί τηλεθεατάς.
Ἀκόμη εὐχαρίστησε τόν Ἱδρυτή τοῦ Τηλεοπτικοῦ Σταθμοῦ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰδεσιμολογιώτατον Πρωτοπρεσβύτερον π. Μιχαήλ Καραμπατάκην, ὁ ὁποῖος μέ τούς συνεργάτας του προχώρησε σέ ἕνα πρωτοποριακό βῆμα γιά τήν ἐποχή του, ὡς καί τόν τωρινό Διευθυντή τῶν Μ.Μ.Ε. Ἀρχιμ. π. Χρύσανθο Στελλᾶτο καί τούς συνεργάτας στά Μ.Μ.Ε. τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, γιά τήν σπουδαία ἐργασία καί ὑπηρεσία τήν ὁποία προσφέρουν μέσα ἀπό τόν Ραδιοφωνικό καί Τηλεοπτικό Σταθμό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας. Μάλιστα ἐκάλεσε ὅλους τούς προαναφερθέντας στό βῆμα καί ἐξέφρασε τήν εὐαρέσκειά τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας στά πρόσωπά τους.  
Στό τέλος τῆς Ἐκδηλώσεως παρεδόθη στόν Σεβασμιώτατο τιμητική πλακέτα ἀπό τήν Χριστιανική Στέγη Πατρῶν, γιά τήν προσφορά στά Ἐκκλησιαστικά, Πολιτιστικά καί κοινωνικά δρώμενα τοῦ τόπου μας καί γενικὠτερα, τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Μ.Μ.Ε. τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως μας.  
Ὁ Σεβασμιώτατος παρέδωσε τήν πλακέτα στόν Διευθυντή τῶν Μ.Μ.Ε. τῆς Μητροπόλεως Ἀρχιμ. π. Χρύσανθο Στελλᾶτο.


8 Δεκ 2010

Ένα από τα πολλά μη δημοσιευμένα θαύματα του Οσίου Παταπίου

Ένα από τα πολλά μη δημοσιευμένα θαύματα του Οσίου Παταπίου



Μεταστροφή «καθολικής» που εζήτησε μόνη να λάβει το Ορθόδοξο Βάπτισμα, έπειτα από απώθηση και έλεγχο του Οσίου, καθώς πλησίαζε να προσκυνήσει την ι. Λάρνακα.
     Το θαύμα τούτο (αυτό το αποκαλύπτουμε εδώ ως επίκαιρο) υπήρξε η αφορμή της μη αρνήσεως αρχικά και τελικά να δεχθούμε την επιμέλεια της παρούσης εκδόσεως, όταν εντελώς απροσδόκητα μας ζητήθηκε μια εκδοτικής και τυπογραφικής φύσεως συμβουλή για την έκδοση της  Ι. Ακολουθίας του Οσίου.
     Κατά το φετινό δηλαδή Πάσχα στο Άγιον Όρος συνομιλούσαμε με γείτονα ευλαβή Γέροντα, ονόματι Μαρτινιανό (Καλύβη «Άγιοι Πάντες», στην Καψάλα, της Ι. Μονής Παντοκράτορος) και ο λόγος κατέληξε περί συγχρόνων θαυμάτων. Γιατί η αφορμή ήταν το διαρκές θαύμα της Ορθόδοξης Πίστεώς μας του Αγίου Φωτός του Παναγίου και Ζωοδόχου Τάφου. Τότε ο Γέροντας Μαρτινιανός μας ανέφερε και το επόμενο πρόσφατο θαύμα του Οσίου Παταπίου, το οποίο παραθέτουμε κατά τη διήγησή του.
     Ο Γέροντας είχε συγγενή μετανάστη στη Δ. Γερμανία, από την οποία πριν λίγα χρόνια επέστρεψε ως συνταξιούχος. Ο συγγενής του ονομάζεται Γεώργιος Ζ…… και στη Γερμανία ενυμφεύτηκε Γερμανίδα σύζυγο «καθολική», χωρίς εκείνη να βαπτισθεί πριν με το Ορθόδοξο Βάπτισμα. Ετέλεσαν, βέβαια, γάμο σε Ορθόδοξο Ι. Ναό και τα δύο παιδιά τους τα εβάπτισαν με το Ορθόδοξο Βάπτισμα, αλλ΄η σύζυγος παρέμεινε καθολική, αν και εκκλησιαζόταν και σε Ορθόδοξους Ναούς.
     Αφού επέστρεψαν στην Ελλάδα, το καλοκαίρι του 1985 πήγαν για παραθερισμό στο Λουτράκι Λορινθίας και από εκεί ανέβηκαν μια μέρα και στη Μονή του Οσίου Παταπίου να προσκυνήσουν τονν Όσιο.Πρώτος εισήλθε στο ι. Σπήλαιο ο σύζυγος, ο οποίος και προσκύνησε. Αλλ΄ενώ εισήλθε και η «καθολική» σύζυγος και επλησίασε να προσκυνήσει, ευρέθηκε κάτω λιπόθυμη! Την έπιασε αμέσως στα χέρια του ο σύζυγος και με τη βοήθεια και άλλων παρευρισκομένων προσκυνητών την έβγαλαν έξω και τη βοηθούσαν να συνέλθει. Αφού συνήλθε, την ερώτησαν τι της συνέβη, κι εκείνη με έκπληξη απάντησε:
     «Καλά δεν είδατε, δεν ακούσατε; Ο Άγιος με έσπρωξε και μου είπε: «Πώς εσύ, αιρετική, με πλησιάζεις;»
     Και από τη στιγμή αυτή μόνη της εζήτησε να βαπτισθεί Ορθόδοξη, όπως και έγινε ύστερα από σχετική κατήχησή της στην Ενορία της.
     Τώρα πιά ως Ορθόδοξη επισκέπτεται με ευλάβεια το ι. Σπήλαιο του Οσίου και προσκυνεί το ι. Λείψανο με πόθο και ευγνωμοσύνη. Γιατί αφότου έλαβε το Ορθόδοξο Βάπτισμα, αισθάνεται άλλος άνθρωπος! «Όταν προσεύχομαι», μας είπε «αισθάνομαι το Θεό δικό μου, Πατέρα μου, ενώ πριν δεν αισθανόμουν τίποτε. Τώρα ανάβω το καντήλι στο Εικονοστάσι, ετοιμάζω πρόσφορο, μεταλαμβάνω, διαβάζω βίους Αγίων και η ψυχή μου αισθάνεται το Θεό κοντά της. Να, πώς να σας το πω; Κάτι πολύ διαφορετικό από πριν, μια βεβαιότητα ότι είμαι κοντά στο Θεό. Και αυτό το οφείλω στον Άγιο Πατάπιο, που τον ευχαριστώ».
Απόσπασμα από «ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΠΑΤΑΠΙΟΥ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ», έκδοση της  Ιεράς Μονής Λουτρακίου




Image and video hosting by TinyPic


5 Δεκ 2010

Ο ΟΣΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΗΓΙΑΣΜΕΝΟΣ

Ο ΟΣΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΗΓΙΑΣΜΕΝΟΣ



    Ο μέγας και θαυμαστός Σάββας ο Ηγιασμένος έζησε κατά τον «χρυσούν αιώνα» του μοναχισμού στους Αγίους Τόπους. Γεννήθηκε στην Μουταλάσκη κοντά στην Καισάρεια της Καππαδοκίας, το 439 μ.Χ. Όταν ήταν 5 ετών οι γονείς του Ιωάννης και Σοφία, έφυγαν για την Αλεξάνδρεια, γιατί ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός και πήρε διαταγή να μεταβεί εκεί.
Άφησε τον μικρό Σάββα με όλη την περιουσία τους στον αδελφό του. Ο Σάββας από την παιδική εκείνη ηλικία φανέρωνε μια καταπληκτική ωριμότητα. Εφαίνετο σοφότερος και από τους γέροντες. Όταν έγινε 8 ετών μόνος του πήγε ως δόκιμος σ΄ένα πλησιόχωρο περίφημο μοναστήρι των Φλαβιανών.
18 χρονών πηγαίνει στα Ιεροσόλυμα να προσκυνήσει τους Αγιίους Τόπους και να γνωρίσει Άγιους Ασκητές. Γοητεύθηκε από τον Μέγα Ευθύμιο, ηγούμενον Λαύρας, που έλαμπε σαν ήλιος με την αρετή του και τα θαυματά του.
Κατ’αρχάς ασκείται στο κοινόβιο του Αγίου Θεοκτίστου. Συνέχεια δε κοντά στον Ιορδανίτη Άγιο Γεράσιμο και ύστερα μόνος του σε μία ερημική σπηλιά. Γύρω του μαζεύτηκαν πολλοί ασκητές. Τότε με θεία αποκάλυψη, σε ηλικία σαράντα ετών, κτίσει την περίφημη Λαύρα του, που υπάρχει μέχρι σήμερα και είναι το εγκαλώπισμα του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Έκανε θαύματα πολλά και τα θηρία, τα λιοντάρια, υποτάσσονταν ενώπιόν του.
Η φήμη του διαδίδεται σε όλη την Ορθοδοξία. Αγωνίζεται με σθένος για την επικράτηση της Ορθοδοξίας κατά της αιρέσεως των Μονοφυσιτών. Πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη, να μεσιτέψει για τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ηλία, που εξορίστηκε με τις διαβολές των αιρετικών. Ο Αυτοκράτωρ Αναστάσιος τον δέχτηκε με πολλές τιμές και του πρόσφερε δωρεές για τα μοναστήρια του.
Πηγαίνει και δεύτερη φορά εκ μέρους του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στην Κωνσταντινούπολη, επί Ιουστινιανού. Και ο μέγας αυτός Αυτοκράτορας τον δέχεται με τιμές. Βάζει μπροστά του μετάνοια και τον ασπάζεται. Ο πανσέβαστος Άγιος Σάββας συνεχίζει την καταπληκτική δράση του στην Αγία Γη, μέχρι την κοίμησή του σε ηλικία 94 ετών.
Ίδρυσε 4 Λαύρες, 6 Κοινόβια, 5 Πτωχοκομεία και ξενοδοχεία για τους προσκηνυτές.
Το σεπτό Σκήνωμά του μεταφέρθηκε στη Βασιλεύουσα για ευλογία και φυλάττονταν με βαθύτατο σεβασμό επί αιώνες. Οι  σταυροφόροι όμως το άρπαξαν μαζί με πολλά άλλα θησαυρίσματα που τα μετέφεραν στην Βενετία.
Όμως ύστερα από εννέα ολόκληρους αιώνες, το 1964, ο Άγιος Σάββας φανερώθηκε στον Πάπα της Ρώμης Ιωάννη ΚΓ΄ και του είπε ότι θέλει να επιστρέψει στο μοναστήρι του στην Παλαιστίνη, διότι το ζητούσαν τα παιδιά του, εννοώντας του μοναχούς της Μονής. Τότε οι Ρωμαιοκαθολικοί, αφού συζήτησαν το θέμα, αρνήθηκαν να επιστρέψουν το λείψανο του Αγίου...
Εν συνεχεία, πέθανε μετά από μερικούς μήνες ο Πάπας Ιωάννης και το 1965 ο Άγιος Σάββας εμφανίστηκε εκ νέου στον νέο Πάπα Παύλο ΣΤ΄, ζητώντας επίμονα να επιστρέψει στην Παλαιστίνη! Τελικά το αίτημα του Αγίου έγινε δεκτό και στις 5 Οκτωβρίου του 1965 μετέβησαν στην Ιταλία αντιπρόσωποι του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων οι οποίοι παρέλαβαν το Άγιο λείψανο και στις 13 Οκτωβρίου το έφεραν στο Ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα όπου ετέθη εις προσκύνηση των πιστών και κατόπιν το μετέφεραν στις 30 Οκτωβρίου στην Λαύρα του Αγίου Σάββα όπου έκτοτε τίθεται εις προσκύνηση. 

Ας επικαλούμαστε την θαυματουργική του χάρη και τις πρεσβείες του για τη σωτηρία μας.


3 Δεκ 2010

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ι΄ΛΟΥΚΑ, Λουκά ιγ΄10-17


ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ΛΟΥΚΑ, 5 Δεκεμβρίου 2010
Ιερό Ευαγγέλιο κατά Λουκά ιγ΄10-17



10.   Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦν διδάσκων ὁ Ἰησοῦς ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι.
11.   Καὶ ἰδού, γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα, καὶ μὴ δυναμένη ἀνακύψαι εἰς τὸ παντελές.
12.    Ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ Ἰησοῦς προσεφώνησεν, καὶ εἶπεν αὐτῇ, Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου.
13.   Καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη, καὶ ἐδόξαζεν τὸν θεόν.
14.   Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ Ἰησοῦς, ἔλεγεν τῷ ὄχλῳ, Ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου.
15.   Ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ κύριος, καὶ εἶπεν, Ὑποκριταί, ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης, καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει;
16.   Ταύτην δέ, θυγατέρα Ἀβραὰμ οὖσαν, ἣν ἔδησεν ὁ Σατανᾶς, ἰδού, δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου;
17.   Καὶ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ, κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ· καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσιν τοῖς ἐνδόξοις τοῖς γινομένοις ὑπʼ αὐτοῦ.




Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή βλέπουμε το δράμα μιας γυναίκας η οποία ήταν συγκύπτουσα. Ήταν καμπουριασμένη τόσο που δεν μπορούσε «ανακύψαι εις το παντελές», δεν μπορούσε καθόλου να ανορθωθεί, να ατενίσει καθόλου προς τα πάνω.
Για 18 χρόνια βρισκόταν στην κατάσταση αυτή και υπέφερε. Παρόλα αυτά όμως θεωρούσε καθήκον της επιτακτικό να βρίσκεται στη συναγωγή για την καθιερωμένη λατρεία του Θεού και τη μελέτη του νόμου Του που γινόταν κάθε Σάββατο. Εκεί την βρίσκει ο Ιησούς βλέπει την ταλαιπωρία της, την βαθιά της πίστη και με ένα μόνο λόγο την θεραπεύει.
Πέρα από το θαύμα που επιτέλεσε ο Ιησούς που φανερώνει την θεϊκή του παντοδυναμία η σημερινή ευαγγελική περικοπή μας στέλνει και άλλα διαχρονικά μηνύματα.
Πρώτα το παράδειγμα της συγκύπτουσας που πηγαίνει στην συναγωγή παρά την ασθένειά της. Βλέπουμε στις μέρες μας όλο και πιο πολύ να παραμελείται το καθήκον του εκκλησιασμού ενώ προβάλλονται πολλά ψευδοεπιχειρήματα γι’ αυτό.
Και πρώτο παρουσιάζουν το επιχείρημα της πανταχού παρουσίας του Θεού. Σ’ αυτούς θα μπορούσαμε να ανταπαντήσουμε ότι κανένας δεν αμφιβάλλει για την αξία ή την αναγκαιότητα της ατομικής προσευχής. Δεν μπορεί όμως αυτή ούτε να αντικαταστήσει αλλ’ ούτε και να συγκριθεί προς την κοινή λατρεία. Στην αγία Γραφή υπάρχει το παράγγελμα «Εν εκκλησίαις ευλογείτε τον Θεόν». Σε κοινές συνελεύσεις, κοινές συγκεντρώσεις δηλ. να υμνείτε, να λατρεύετε τον Θεό. Η παρουσία των άλλων που προσεύχονται, ο διάκοσμος του ναού με τις εικόνες και τις άλλες παραστάσεις, η ψαλμωδία, το θυμίαμα, δημιουργούν ατμόσφαιρα μοναδική που ανυψώνει στα ουράνια.
Προβάλλουν και άλλο επιχείρημα ακόμα: ότι δεν καταλαβαίνουν τα όσα λέγονται στην θεία λειτουργία και στις ιερές ακολουθίες. Μα όταν απέχουν από τον εκκλησιασμό και δεν έρχονται δεν καταλαβαίνουν κάτι περισσότερο. Απεναντίας περισσότερο βυθίζονται στο σκοτάδι και χάνουν και αυτό το λίγο που μπορούσαν με λίγη προσπάθεια να καταλάβουν.
Πρέπει να ξέρουμε ακόμα ότι η πίστη μας δεν είναι μόνο διανοητική, εγκεφαλική, γνωσιολογική αλλά και καρδιακή πνευματική. Πολλές φορές έστω και αν αδυνατεί ο νους να συλλάβει κάποια πράγματα κατανοούνται καρδιακά. Στην θεία λειτουργία που τελείται στην εκκλησία τέλος θα βρούμε αυτό που δεν υπάρχει πουθενά αλλού το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Αφού κοινωνήσουμε άξια ενωνόμαστε με τον Θεό και θεονόμαστε απολαμβάνοντας την βασιλεία του θεού που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η κοινωνία μας με το άκτιστο τον Θεό. Να γιατί είναι απαραίτητη η παρουσία μας στο ναό κάθε Κυριακή και κάθε γιορτή. Υπόδειγμα προς μίμηση η σημερινή συγκύπτουσα.
Υπάρχει και δεύτερο σημείο άξιο προσοχής όμως στη σημερινή ευαγγελική περικοπή. Κι’ αυτό αναφέρεται στην ορθή στάση μας απέναντι στην αργία της Κυριακής. Για τους Εβραίους ήταν θεσμοθετημένη στο Νόμο η αργία του Σαββάτου. Η εντολή έλεγε : «Μνήσθητι την ημέραν των Σαββάτων αγιάζειν αυτήν...». Ο Θεός όρισε την ημέρα του Σαββάτου για σωματική ανάπαυση αλλά και να την αφιερώνουν σε έργα ευποιίας και να αποφεύγουν κάθε κερδοφόρα εργασία. Σιγά-σιγά όμως οι θρησκευτικοί ηγέτες των Εβραίων είχαν παραχαράξει το Νόμο κι είχαν διαστρεβλώσει το θέλημα του Θεού, εγκλωβίζοντας τις εντολές του Θεού σε μια σειρά από ξηρούς τύπους. Έφτασαν στο σημείο πολλοί λεγόμενοι «ευσεβείς» Εβραίοι να διερωτώνται αν επιτρεπόταν το Σάββατο να έχουν μαζί τους ένα μαντηλάκι, γιατί κάθε μεταφορά βάρους εθεωρείτο αθέτηση της εντολής. Βάρους βέβαια εξωτερικού. Γιατί για το βάρος των αμαρτιών, το βάρος της εγκληματικής συνείδησης, το βάρος του άδικου πλούτου, δεν γινόταν καμία συζήτηση. Τέτοιο βάρος οι ραβίνοι ούτε καν το υποπτεύονταν ότι είναι δυνατό να υπάρχει. Μετρούσαν την ευσέβεια με την εξωτερική συμπεριφορά. Δεν έστρεφαν την προσοχή στο εσωτερικό του ανθρώπου, εκεί που θεμελιώνεται η αρετή : Στις ακαθαρσίες του νου, στο βόρβορο της καρδιάς, στο μολυσμό της ψυχής.
Ο Χριστός στη σημερινή θεραπεία ήθελε να διδάξει ποιο είναι το ορθό νόημα της αργίας του Σαββάτου και ότι «το Σάββατον διά τον άνθρωπον εγένετο και ουχ ο άνθρωπος διά το Σάββατον». Αργία του Σαββάτου -για μας της Κυριακής- δεν σημαίνει απραξία των καλών. Αντίθετα μάλιστα. Σημαίνει αφιέρωση της μέρας - μετά την Θ. Λειτουργία- στην επιτέλεση του καθήκοντος προς τον συνάνθρωπο, αφού έτσι πάλιν τηρούμε τις εντολές του Θεού.
Υπάρχει όμως και τρίτο δίδαγμα από τη σημερινή περικοπή. Κι αυτό είναι η αποφυγή της υποκρισίας. Ο λόγος του Χριστού ήταν κεραυνοβόλος. «Υποκριτά» λέει στον αρχισυνάγωγο. Ζείς μέσα στο νόμο και τους προφήτες αλλά εκτελείς τυπικά και υποκριτικά τα καθήκοντα σου χωρίς αληθινή αγάπη για τους συνανθρώπους σου.
Πάντοτε δυστυχώς υπάρχουν μέσα στην κοινωνία υποκριτές. Γνωρίσματα φαρισαϊκής συμπεριφοράς παρουσιάζονται με εντυπωσιακή συχνότητα όχι μόνο στους εκτός της Εκκλησίας αλλά και στη ζωή των θρησκευόμενων ανθρώπων. Οι υποκριτές δεν είναι ευσεβείς αλλά ευσεβοφανείς. «Θεόν ομολογούσιν ειδέναι, τοις δε έργοις αρνούνται». Είναι τακτικοί στην εκκλησία, ανάβουν τα κεριά τους, προσκυνούν επιδεικτικά τις εικόνες. Όταν όμως αναχωρήσουν από την εκκλησία, η ζωή και η διαγωγή τους κάθε άλλο παρά χριστιανική και θεάρεστη είναι. Είναι γι’ αυτούς που ο Θεός είπε «τοις χείλεσιν αυτών με τιμώσι, η δε καρδία αυτών πόρρω απέχει απ’ εμού».
Η υποκρισία είναι αρρώστια της ψυχής. Το Ευαγγέλιο καταπολεμεί την υποκρισία γιατί αυτή βάζει προσωπεία, μάσκες, στα πρόσωπα. Κάνει τους ανθρώπους διχασμένες προσωπικότητες, αναγκασμένους να αλλάζουν συμπεριφορά ανάλογα με τις περιστάσεις. Παράδειγμα υποκρισίας προς αποφυγήν μας προβάλλει η Εκκλησία τον Ιούδα. «Ηκολούθει γαρ τω διδασκάλω και καθ’ εαυτώ εμελέτα την προδοσίαν». Ήταν «τοις μαθηταίς συναυλιζόμένος και τοις Ιουδαίοις συναγαλλόμένος». Μιλούσε «περί φιλοπτωχείας» αλλά «εζήτει τα αργύρια».
Σπουδαία λοιπόν τα μηνύματα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Ας προσπαθήσουμε να διδαχθούμε από αυτά, ιδιαίτερα τώρα που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, για να μπορέσουμε επάξια να δεχθούμε τον Χριστό που έρχεται να γίνει άνθρωπος για χάρη μας.