30 Απρ 2009

Διδαχές Αγίου Νήφωνος Κων/νής σε νέο

Αν θέλεις, παιδί μου, να κατοικήσεις ανάμεσα στους ανθρώπους, οφείλεις να προσέξεις τα εξής:

*Να μην κατηγορείς κανέναν απολύτως, να μην κοροϊδεύεις, να μην οργίζεσαι, να μην περιφρονείς.

Φυλάξου πολύ να μη λες «ο τάδε ζει ενάρετα ή ο δείνα άσωτα», διότι αυτό ακριβώς είναι το «μη κρίνετε». Όλους να τους βλέπεις με το ίδιο μάτι, με την ίδια διάθεση, με την ίδια σκέψη, με απλή καρδιά, να τους δέχεσαι σαν τον Χριστό.

*Μην ανοίξεις τ' αυτί σου σε άνθρωπο που κατακρίνει. Ούτε, πολύ περισσότερο, να ευχαριστείσαι και να συμφωνείς με όσα λέει.

Αλλά να κρατάς το στόμα σου κλειστό. Να είσαι δηλαδή αργός στα λόγια και επιμελής στην προσευχή. Αλλά ούτε κι αυτόν τον ίδιο που κατακρίνει να τον καταδικάσεις μέσα σου.

Κάνει βέβαια κάτι κακό. Αλλά εσύ να βλέπεις τα δικά σου ελαττώματα και να κατηγορείς τον εαυτό σου μόνο.

*Όταν δεις τους συνανθρώπους σου να σφάλλουν, εσύ να τα βάζεις με τον εαυτό σου.

Κι αν κανείς σε βρίσει, σε κατακρίνει ή σε περιφρονήσει, έστω και μέχρις εξευτελισμού, ταπείνωσε τον λογισμό σου και κατάκρινε και συ ο ίδιος τον εαυτό σου σαν αμαρτωλό και ανάξιο να ζει!... Ε, μ' όλ' αυτά θα έρθει η διόρθωση και η σωτηρία.

*Η νίκη σε κάθε πειρασμό είναι η σιωπή και η ταπείνωση.

Όλα τα έργα του ταπεινόφρονος είναι γνωστά στον Θεό και επαινετά από τους αγγέλους του.

Γι' αυτό είναι φρικτά και φοβερά στους δαίμονες.

Γίνε, λοιπόν, ταπεινός και συντετριμμένος στην καρδιά, ώστε να ποθήσει το Άγιο Πνεύμα να κατοικήσει μέσα σου και να σου δώσει έτσι δύναμη ν' αποκρούσεις κάθε βιοτική μέριμνα. Γιατί διαβλέπω ότι αυτή περισσότερο σε απομακρύνει από το δρόμο του Θεού απασχολώντας σε με ανώφελα πράγματα.


29 Απρ 2009

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΓΙΟΥ ΝΗΦΩΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΝΗΣ


ΘΕΡΜΗ ΙΚΕΣΙΑ Αγ. Νίφωνος, επισκ. Κων/νής (3)

Άστραψε τότε γύρω του ένα φως απ΄τον ουρανό κι η όσφρησή του πλημμύρισε από μιάν άρρητη ευωδία.
Έξαφνα εμφανίζεται ο Κύριος Ιησούς Χριστός και του λέει με οικειότητα: -Χαίρε Νήφων!
Ας αγάλλεται το πνεύμα σου, ας σκιρτά η καρδιά σου κι ας ευφραίνονται οι αισθήσεις σου, γιατί εγώ θα σε σώσω. Πανηγύριζε λοιπόν!
Έδωσα εντολή στους αγίους αγγέλους να σε θυμούνται πάντα σε όλες τις θυσίες που προσφέρουν ακατάπαυστα στον Πατέρα μου.

Καθώς λοιπόν εσύ θυμάσαι στις προσευχές σου τις άγιες δυνάμεις, ένα-ένα τάγμα χωριστά, έτσι και κάθε μία απ΄αυτές, μνημονεύει το όνομά σου και δέεται στον Πατέρα μου – που ευφραίνεται στην αγγελική τους ευωδία- για να σε λυτρώσει απ΄τα τεχνάσματα του διαβόλου.
Μου χρωστάς λοιπόν ευγνωμοσύνη, γιατί σου έκανα κι αυτή τη χάρη. Χαίρε λοιπόν!

Και λέγοντας αυτά τα λόγια ο Κύριος ανέβηκε ένδοξα στους ουρανούς.
Ενώ ο δίκαιος νιώθοντας άρρητη ηδονή απόμεινε να κοιτάζει στα ύψη ψιθυρίζοντας:


ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Άγιος, άγιος, άγιος Κύριος Ιησούς Χριστός,
ο Υιός του Πατρός, «ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου».
Ευλογημένος «ο υπερύμνητος και υπερυψούμενος εις τους αιώνας»,
το θείον απαύγασμα του Θεού Πατρός.
Είσαι ένα με τον άναρχο Πατέρα που σε γέννησε αρρεύστως πριν από τους αιώνες
«ο αναβαλλόμενος φως ως ιμάτιον», το πανευφρόσυνο κάλλος.
Δόξα σοι, Θεέ μου, μεγάλε και φοβερέ, που σ΄ευλαβούνται τα πάντα,
που σε τρέμουν τα σύμπαντα, που ευφραίνεις τα πέρατα!

Είσαι η αθάνατη αγάπη του Πατέρα, το πολύχυμο κλαδί, το κατάφορτο απ΄όλα τ΄αγαθά.
Μ΄ένα σου νεύμα σείεις του μοχλούς της γης.
Φαιδρύνεις τα πρόσωπα των αγγέλων με το έλαιο της αγάπης σου.
Είσαι η ανάπαυση του Παρακλήτου.
Είσαι ο Θεός μου και άνθρωπος, ο ένας, αλλά και διπλός,
το φοβερό γέννημα, ο ωραίος των ωραίων, ο άγιος των αγίων,
ο αχώρητος και ακατάληπτος. Δόξα σοι!...

Συ κυριαρχείς από την ανατολή ως την δύση
κι ως τα πέρατα της γης και τ΄ουρανού, ο Πατέρας, ο Υιός και το Πνεύμα,
ο Θεός, που συγκρατείς ολόκληρη την κτίση, ορατή και αόρατη,
που χαλινώνεις και κυβερνάς,
που τρέφεις και ποτίζεις όλα τ΄αμέτρητα γεννήματα της παντοδυναμίας σου!
Θ΄ανοίξω το στόμα μου και θα σου μιλήσω σοφέ και αιώνιε Θεέ,
νεουργέ, άρρητε, ανέγγιχτε, αψηλάφητε, νου, Λόγε, ειρήνη, γλυκύτητα,
ευωδία, χάρη, μαργαριτάρι, αστέρι, αυγή, λαμπερέ, θεμέλιε, ακατάληπτε,
φως, άβυσσε αβύσσων, πλούσιε που φτώχυνες, δύναμη, ισχύς, εξουσία,
άναρχε, χορηγέ της ζωής, Πλάστη, τεχνουργέ, εφευρέτη, ακλόνητε,
που ανορθώνεις και γκρεμίζεις, που σοφίζεις και μωραίνεις, παντοκράτορα, εξουσιαστή, νυμφίε!
Χαίρε, συ που μας δώρησες καινούργιο ουρανό και καινούργια γη!
Πώς να σε ονομάσω, ποιητή και δημιουργέ των αιώνων?
Πώς να σε προσφωνήσω, ω άμετρη αγάπη του Πατέρα?
Πώς να να σε αποκαλέσω, εσένα που κρατάς στη χούφτα σου τη φτωχή μου πνοή?
Άγιε, τρισάγιε, σε δοξολογώ!... Αμήν!...


28 Απρ 2009

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΓΙΟΥ ΝΗΦΩΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΝΗΣ


ΘΕΡΜΗ ΙΚΕΣΙΑ Αγ. Νίφωνος, επισκ. Κων/νής (2)


Πριν τελειώσει την προσευχή του κι ενώ έλεγε με δάκρυα τούτα τα τελευταία λόγια, ήρθε ο διάβολος με πρόθεση να τον χτυπήσει. Δεν το κατώρθωσε όμως, γιατί η φοβερή δύναμη του αόρατου Θεού φρουρούσε τον όσιο.

Έξω φρενών τότε ο πονηρός έβαλε τις φωνές:

«Ώ σκληρόκαρδε, που με τις ύπουλες μαγγανείες σου μου αχρηστεύεις όλα τα τεχνάσματα!...

Τί να σου κάνω που όλη την ώρα μου τσαμπουνάς για τις ουράνιες δυνάμεις και τις ουράνιες δυνάμεις συνέχεια! Άχ, και μου αφάνισες τις δικές μου δυνάμεις!... Άχ και πάλι άχ! Εκείνον που τον είχα σκλάβο, μου τον έβαλε τώρα ο Ναζωραίος δερβέναγα πάνω απ΄το κεφάλι μου!...»

Κι έγινε άφαντος ο σατανάς. Ενώ ο Νήφων συνέχισε ακόμη θερμότερη την προσευχή του:


Κύριε ο Θεός μου, συ που γέμισες τον αιθέρα με οξυγόνο

και τον λάμπρυνες με του ήλιου το φως

πλημμύρισε και την καρδιά μου με τη δική σου γλυκύτητα

και με με τη λάμψη της δόξας σου.

Μεγάλε και φοβερέ Θεέ, που μπροστά στη δύναμή σου φρίττουν τα σύμπαντα,

που σε δοξάζουν τα πολυόμματα Χερουβίμ και τα εξαπτέρυγα Σεραφίμ,

άκουσέ με τον αμαρτωλό και τιποτένιο και φώτισέ μου την ψυχή και το σώμα.


Καταύγασε τον νου, την καρδιά κι όλες μου τις αισθήσεις με φως επουράνιο.

Ανάδειξέ με, Κύριε, καθαρό δοχείο κι άξιο κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος.

Δώρησέ μου την καθαρότητά σου, τη μακροθυμία και την ειρήνη σου,

τον αγιασμό, τη σοφία και την πραότητά σου.


Στείλε μου το Πνεύμα σου το αγαθό, για να με φωτίσει

και να με αναδείξει ανώτερο από τα ακάθαρτα πάθη.

Δεν θα πάψω, Κύριέ μου, να θερμοπαρακαλώ τα πατρικά σου σπλάχνα.

Συ έπλασες τις άγιες κι επουράνιες δυνάμεις, Χερουβίμ και Σεραφίμ,

Θρόνους, Κυριότητες, Αρχές, Εξουσίες, Δυνάμεις,

Μιχαήλ και Γαβριήλ, Ραφαήλ και Ουριήλ και όλους τους άχραντους αγγέλους

που μόνος Εσύ τους εξουσιάζεις.


Συγχώρεσέ με, που πολύ παροργίζω

το μέγα κι άφατο πέλαγος των οικτιρμών σου.

Είμαι η δυσωδία της αμαρτίας,

είμαι το καταγώγιο των παθών,

είμαι το βδέλυγμα

που μολύνει την ανθρωπότητα ολόκληρη.


Λύτρωσέ με, Δέσποτα, απ΄τη γέεννα του πυρός. Σώσε με από τον βρυγμό των οδόντων.

Απάλλαξέ με απ΄τον παγερό τάρταρο, γιατί μόνο Εσύ έχεις το έλεος, αθάνατε,

άγιέ μου και υπερουράνιε Πατέρα!

Κι όπως δέχθηκες του Άβελ τα δώρα και τη θυσία του Αβραάμ,

δέξου και τη δική μου δέηση που σου κράζω την ώρα αυτή,

σε τόννους δοξαστικούς.


Βοήθησέ με τον καταρρυπωμένο από τη φαύλη μου ζωή.

Δέξου τούτη μου την προσευχή στο νοερό σου θυσιαστήριο,

στην άνω μητρόπολη Ιερουσαλήμ.

Πάντα να με θυμάσαι, Κύριε, μαζί με τις άγιες και ουράνιες δυνάμεις σου,

τις ωραιότατες και ταπεινότατες, που τόσο τις λαχταράει η ψυχή μου...


27 Απρ 2009

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΓΙΟΥ ΝΗΦΩΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΝΗΣ

ΘΕΡΜΗ ΙΚΕΣΙΑ Αγ. Νίφωνος, επισκ. Κων/νής (1)

Δέσποτα Κύριε, συγχώρεσέ μου τις αμαρτίες και καταξίωσέ με,
φιλάνθρωπε, να διαφυλαχθώ καθαρός όλες τις ημέρες της ζωής μου
"από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος".

Κύριέ μου Ιησού Χριστέ, "δίκασον τους αδικούντας με,
πολέμησον τους πολεμούντας με.
Επιλαβού όπλου και θυρεού και ανάστηθι εις την βοήθειάν μου.
Έκχεον ρομφαίαν σου και σύγκλεισον εξ εναντίας των καταδιωκόντων με
είπον τη ψυχή μου "σωτηρία σου ειμί εγώ,
εγώ που σε έπλασα και σε δημιούργησα.
Αισχυνθήτωσαν και εντραπήτωσαν όσοι ζητούν να καταπιούν το πλάσμα μου."

Ναί, Κύριέ μου Ιησού Χριστέ, αν πεις τούτα τα λόγια τον δούλο σου,
θα του ευφράνεις την ψυχή.

Κάποτε ο πιστός σου υπηρέτης Μωυσής σε ικέτεψε
κι έπαψες τη δίκαιη απειλή σου, που έμελλε να ξεσπάσει στους υιούς Ισραήλ.
Συ ο ίδιος, Θεέ μου, άκουσε τώρα και μένα που σε εκλιπαρώ ο αμαρτωλός
και διαφύλαξέ με σε αδιάπτωτη πνευματική αγρύπνια.
Η χάρη σου, εύσπλαχνε, ας με φωταγωγήσει.
Η ειρήνη σου, πολυέλεε, ας με υιοθετήσει δωρεάν.
Η σοφία σου, τρισάγιε, ας αναβλύσει απ΄τα χείλη μου.
Η σύνεσή σου αναμάρτητε, ας διαλύσει τους πονηρούς μου λογισμούς,
"το Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήση με εν γη ευθεία".

Η ειρήνη του Θεού Πατρός και η σοφία του Υιού
και η χάρη του Αγίου Πνεύματος ας κατασκηνώσουν μέσα μου.
Ναί, άδυτε ήλιε των επουρανίων δυνάμεων!
Άκουσέ με τον φτωχό, γιατί ως τώρα από σένα έλαβα όλες τις δωρεές
κι όχι απ΄τους δικούς μου αγώνες...