Πριν τελειώσει την προσευχή του κι ενώ έλεγε με δάκρυα τούτα τα τελευταία λόγια, ήρθε ο διάβολος με πρόθεση να τον χτυπήσει. Δεν το κατώρθωσε όμως, γιατί η φοβερή δύναμη του αόρατου Θεού φρουρούσε τον όσιο.
Έξω φρενών τότε ο πονηρός έβαλε τις φωνές:
«Ώ σκληρόκαρδε, που με τις ύπουλες μαγγανείες σου μου αχρηστεύεις όλα τα τεχνάσματα!...
Τί να σου κάνω που όλη την ώρα μου τσαμπουνάς για τις ουράνιες δυνάμεις και τις ουράνιες δυνάμεις συνέχεια! Άχ, και μου αφάνισες τις δικές μου δυνάμεις!... Άχ και πάλι άχ! Εκείνον που τον είχα σκλάβο, μου τον έβαλε τώρα ο Ναζωραίος δερβέναγα πάνω απ΄το κεφάλι μου!...»
Κι έγινε άφαντος ο σατανάς. Ενώ ο Νήφων συνέχισε ακόμη θερμότερη την προσευχή του:
Κύριε ο Θεός μου, συ που γέμισες τον αιθέρα με οξυγόνο
και τον λάμπρυνες με του ήλιου το φως
πλημμύρισε και την καρδιά μου με τη δική σου γλυκύτητα
και με με τη λάμψη της δόξας σου.
Μεγάλε και φοβερέ Θεέ, που μπροστά στη δύναμή σου φρίττουν τα σύμπαντα,
που σε δοξάζουν τα πολυόμματα Χερουβίμ και τα εξαπτέρυγα Σεραφίμ,
άκουσέ με τον αμαρτωλό και τιποτένιο και φώτισέ μου την ψυχή και το σώμα.
Καταύγασε τον νου, την καρδιά κι όλες μου τις αισθήσεις με φως επουράνιο.
Ανάδειξέ με, Κύριε, καθαρό δοχείο κι άξιο κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος.
Δώρησέ μου την καθαρότητά σου, τη μακροθυμία και την ειρήνη σου,
τον αγιασμό, τη σοφία και την πραότητά σου.
Στείλε μου το Πνεύμα σου το αγαθό, για να με φωτίσει
και να με αναδείξει ανώτερο από τα ακάθαρτα πάθη.
Δεν θα πάψω, Κύριέ μου, να θερμοπαρακαλώ τα πατρικά σου σπλάχνα.
Συ έπλασες τις άγιες κι επουράνιες δυνάμεις, Χερουβίμ και Σεραφίμ,
Θρόνους, Κυριότητες, Αρχές, Εξουσίες, Δυνάμεις,
Μιχαήλ και Γαβριήλ, Ραφαήλ και Ουριήλ και όλους τους άχραντους αγγέλους
που μόνος Εσύ τους εξουσιάζεις.
Συγχώρεσέ με, που πολύ παροργίζω
το μέγα κι άφατο πέλαγος των οικτιρμών σου.
Είμαι η δυσωδία της αμαρτίας,
είμαι το καταγώγιο των παθών,
είμαι το βδέλυγμα
που μολύνει την ανθρωπότητα ολόκληρη.
Λύτρωσέ με, Δέσποτα, απ΄τη γέεννα του πυρός. Σώσε με από τον βρυγμό των οδόντων.
Απάλλαξέ με απ΄τον παγερό τάρταρο, γιατί μόνο Εσύ έχεις το έλεος, αθάνατε,
άγιέ μου και υπερουράνιε Πατέρα!
Κι όπως δέχθηκες του Άβελ τα δώρα και τη θυσία του Αβραάμ,
δέξου και τη δική μου δέηση που σου κράζω την ώρα αυτή,
σε τόννους δοξαστικούς.
Βοήθησέ με τον καταρρυπωμένο από τη φαύλη μου ζωή.
Δέξου τούτη μου την προσευχή στο νοερό σου θυσιαστήριο,
στην άνω μητρόπολη Ιερουσαλήμ.
Πάντα να με θυμάσαι, Κύριε, μαζί με τις άγιες και ουράνιες δυνάμεις σου,
τις ωραιότατες και ταπεινότατες, που τόσο τις λαχταράει η ψυχή μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου