Not Afraid

Eminem Not afraid - Lyrics & Video

I'm not afraid to take a stand Everybody come take my hand We'll walk this road together, through the storm Whatever weather, cold or warm Just let you know that, you're not alone Holla if you feel that you've been down the same road Yeah, It's been a ride... I guess I had to go to that place to get to this one Now some of you might still be in that place If you're trying to get out, just follow me I'll get you there (Verse 1) You can try and read my lyrics off of this paper before I lay 'em But you won't take this thing out these words before I say 'em Cause ain't no way I'm let you stop me from causing mayhem When I say 'em or do something I do it, I don't give a damn What you think, I'm doing this for me, so fuck the world Feed it beans, it's gassed up, if a thing's stopping me I'mma be what I set out to be, without a doubt undoubtedly And all those who look down on me I'm tearing down your balcony No if ands or buts don't try to ask him why or how can he From Infinite down to the last Relapse album he's still shit and Whether he's on salary, paid hourly Until he bows out or he shit's his bowels out of him Whichever comes first, for better or worse He's married to the game, like a fuck you for christmas His gift is a curse, forget the earth he's got the urge To pull his dick from the dirt and fuck the universe I'm not afraid to take a stand Everybody come take my hand We'll walk this road together, through the storm Whatever weather, cold or warm Just let you know that, you're not alone Holla if you feel that you've been down the same road (Verse 2) Ok quit playin' with the scissors and shit, and cut the crap I shouldn't have to rhyme these words in the rhythm for you to know it's a rap You said you was king, you lied through your teeth For that fuck your feelings, instead of getting crowned you're getting capped And to the fans, I'll never let you down again, I'm back I promise to never go back on that promise, in fact Let's be honest, that last Relapse CD was "ehhhh" Perhaps I ran them accents into the ground

Εν τω κόσμω ΘΛΙΨΙΝ έξετε, αλλά ΘΑΡΣΕΙΤΕ !!!

«Eν τω κόσμω θλίψιν έξετε, αλλά θαρσείτε εγώ νενίκηκα τον κόσμο»

Θλίψη....... Μέσα από την αρρώστεια, μέσα από την φτώχεια, μέσα από την ανεργία, μέσα από την αδικία, μέσα από τις παρεξηγημένες σχέσεις μας. Ε και λοιπόν? Μήπως δεν ξέρουμε πως η κάθε μία από τις θλίψεις είναι και ένα τεράστιο βήμα προς την αγκαλιά του Πατέρα μας? Τί σόϊ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ? Στις ανέσεις μόνο? Στην ευημερία? Στα λόγια? Στην βόλεψη μας? Σε τί διαφέρουμε από τους άπιστους όταν ελεούμε από το περίσσευμά μας? Όταν αγαπάμε και φροντίζουμε μόνον αυτούς που μας αγαπούν? Όταν η χαρά του Χριστού μας χάνεται από τις καρδιές και από την ζωή μας στα ζόρικα? Ποιά είναι Η ΖΩΗ ΜΑΣ? Πόσες και ποιές ομοιότητες έχει με του Θεανθρώπου? Πόσο εξεφτελιστήκαμε, πόσο αγαπήσαμε, πόσο ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΑΜΕ, πόσο δοκιμαστήκαμε από τον σατανά και αντέξαμε, πόσο νηστέψαμε και κλάψαμε για τους άλλους τους αδελφούς μας (όχι για τον εαυτούλη μας....), πόσο διακονήσαμε, πόσο αφιερωθήκαμε στα πλάσματα γύρω μας τα χαμένα που με τόση δίψα αναζητούν την ΑΓΑΠΗ, την ΘΕΡΑΠΕΙΑ, την ΑΓΚΑΛΙΑ, τον ΚΑΛΟΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟ, την συμπαράσταση, ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΣ...... Και στο ληθαράκι που λέγεται «αρρώστεια», ή «ανεργία», ή «ανέχεια» ή ακόμα και ΘΑΝΑΤΟΣ, ξεχάσαμε την Θεϊκή μας καταγωγή? Την αρχοντιά μας? Ξεχάσαμε πως δεν ζούμε για να ζούμε αλλά ζούμε για να υπηρετούμε? Ζούμε για να δοξάζουμε! Ζούμε για να χαιρόμαστε την ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΤΗΝ ΜΟΝΑΔΙΚΗ σε αισθήσεις και νοήματα. Ζούμε για να απολαμβάνουμε μιά ΑΓΑΠΗ ζωοφόρα που ξεκουράζει τον κάθε αδελφό μας, την κάθε ψυχούλα που ζει μακρυά Του και δεν απολαμβάνει τα ουράνια όπως εμείς ? Πού είναι η πίστη μας? «Τα πετεινά του ουρανού»?...... «Τα ταπεινά αγριολούλουδα» τα χρυσοστολισμένα? Η αιμορροούσα? Ο Ιάειρος? Μήπως και μας χρειάζεται ένα δυνατό χαστούκι για να συνέλθουμε και να πάψουμε να ανησυχούμε για τα επίγεια, ανούσια και μικρά που μας κλείνουν τον δρόμο της πνευματικής μας ανόδου? Μήπως η προσευχή μας κατάντησε μιά ζητιανιά, μιά κραυγή αγωνίας και απιστίας? Μήπως πλανηθήκαμε από τις έγνοιες του κόσμου τούτου και αφήσαμε από την καρδιά μας τα λόγια του Κυρίου μας? Τα λόγια του Ευαγγελίου? Τις συμβουλές και τις παραινέσεις των Αγίων και Μαρτύρων μας? Μήπως η σημερινή (και η χθεσινή και η προπολεμική και δεν συμμαζεύεται) κατάσταση της κοινωνίας που ζούμε μας θόλωσε την ΠΟΡΕΙΑ μας? Μήπως τα γήινα και τα προσωρινά μας αφαίρεσαν πολλά από την Θεϊκή μας ρότα? Ας λογαριαστούμε με την καρδιά μας Ας λογαριαστούμε με τον εαυτούλη μας Ας ξεφύγουμε από την μοίρα του αδελφού του ασώτου της παραβολής και ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ μέσα στις πολλές και ΑΣΚΟΠΕΣ ΚΑΙ ΑΝΟΗΤΕΣ έγνοιες μας...........

Ρωμ. 5,3-5 οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται,ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα, ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ Πνεύματος Ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν. Β Κορ. 4,17 τὸ γὰρ παραυτίκα ἐλαφρὸν τῆς θλίψεως ἡμῶν καθ᾿ ὑπερβολὴν εἰς ὑπερβολὴν αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ἡμῖν, μὴ σκοπούντων ἡμῶν τὰ βλεπόμενα, ἀλλὰ τὰ μὴ βλεπόμενα. τὰ γὰρ βλεπόμενα πρόσκαιρα, τὰ δὲ μὴ βλεπόμενα αἰώνια. Λουκ. 8,15 τὸ δὲ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ ἀκούσαντες τὸν λόγον κατέχουσι καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ. Ιακ. 1,2-4 Πᾶσαν χαρὰν ἡγήσασθε, ἀδελφοί μου, ὅταν πειρασμοῖς περιπέσητε ποικίλοις, γινώσκοντες ὅτι τὸ δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως κατεργάζεται ὑπομονήν· ἡ δὲ ὑπομονὴ ἔργον τέλειον ἐχέτω, ἵνα ἦτε τέλειοι καὶ ὁλόκληροι, ἐν μηδενὶ λειπόμενοι. Εβρ. 10,35-39 Μὴ ἀποβάλητε οὖν τὴν παῤῥησίαν ὑμῶν, ἥτις ἔχει μισθαποδοσίαν μεγάλην. ὑπομονῆς γὰρ ἔχετε χρείαν, ἵνα τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ποιήσαντες κομίσησθε τὴν ἐπαγγελίαν. ἔτι γὰρ μικρὸν ὅσον ὅσον, ὁ ἐρχόμενος ἥξει καὶ οὐ χρονιεῖ. ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται· καὶ ἐὰν ὑποστείληται, οὐκ εὐδοκεῖ ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῷ. ἡμεῖς δὲ οὐκ ἐσμὲν ὑποστολῆς εἰς ἀπώλειαν, ἀλλὰ πίστεως εἰς περιποίησιν ψυχῆς. Ψαλ. 137,7-8 ἐὰν πορευθῶ ἐν μέσῳ θλίψεως, ζήσεις με· ἐπ᾿ ὀργὴν ἐχθρῶν μου ἐξέτεινας χεῖράς σου, καὶ ἔσωσέ με ἡ δεξιά σου. Κύριος ἀνταποδώσει ὑπὲρ ἐμοῦ. Κύριε, τὸ ἔλεός σου εἰς τὸν αἰῶνα, τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου μὴ παρίδῃς. Ψαλ. 84,11 ἔλεος καὶ ἀλήθεια συνήντησαν, δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη κατεφίλησαν· Δαν. 6,16 Τότε ὁ βασιλεὺς εἶπε καὶ ἤγαγον τὸν Δανιὴλ καὶ ἐνέβαλον αὐτὸν εἰς τὸν λάκκον τῶν λεόντων· καί εἶπεν ὁ βασιλεὺς τῷ Δανιήλ· ὁ Θεός σου, ᾧ σὺ λατρεύεις ἐνδελεχῶς, αὐτὸς ἐξελεῖταί σε.

ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ-ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

Περί θλίψεων

Η θλίψις είναι όργανον, εργαλείον, το οποίον κρατεί ο Θεός εις το χέρι Του, και Αυτός μόνος το εργάζεται, καθώς Του υπαγορεύει η άπειρος σοφία Του. Εις τον κάθε άνθρωπον διαφοροτρόπως το εργάζεται, αναλόγως της ανάγκης που έχει έκαστος. Η θλίψις με την ποικιλομορφία της εξαγνίζει και αγιάζει τον άνθρωπον εκείνον, που με σοφίαν και γνώσιν την δέχεται. Δηλαδή κάθε θλίψις του χριστιανού είναι θεία επίσκεψις έχουσαν σκοπόν την σωτηρίαν αυτού και την αποστέλλει η γλυκυτάτη δεξιά του ουρανίου μας Πατρός, αν και απαρέσκεται η φύσις μας εις την τοιαύτην, καθώς και τα πικρά φάρμακα απαρέσκουν εις τον ασθενούντα. Εάν η θλίψις δεν έχει καμμίαν σχέσιν με ημάς, πάντως θα είχαμε την μοίραν του εωσφόρου, διότι και εκείνος ευρισκόμενος εις το ύψος της δόξης και της αναπαύσεως, ελησμόνησε την μεγαλειότητα του Θεού και την εαυτού σμικρότητα και αδυναμίαν, « στήσω τον θρόνον μου επί των νεφελών και έσομαι όμοιος τω Υψίστω». Και ταύτα διανοηθέντα, κάτω τον έρριψεν ο Θεός, και ο πρώτος ανατέλλων φωτεινότατος άγγελος, γέγονε δαίμων, Σατανάς, διάβολος, το βρωμερώτερον εκ των δημιουργημάτων του Θεού, ουχί τη φύσει, διότι ο Θεός όλα λιαν καλά τα εποίησεν, αλλά τη προαιρέσει πονηρός και αντάρτης! Ο διάβολος διασπείρει μέσα εις τας οικογενείας την μεμψιμοιρίαν, την απαρέσκειαν, την ζήλειαν, την ισχυρογνωμοσύνην, κ.λ.π. και ούτω υπάρχει εις πολλάς οικογενείας ένα πρόσωπον, που θα διαταράσση την ειρήνην, την γαλήνην και την χαράν της οικογενείας. Αυτή η κακή σπορά δεν έλειψε και μέσα εις την του Κυρίου ιεράν οικογένειαν, όπου είχε δημιουργήσει επί της γης δια την μέλλουσαν σωτηρίαν, δηλαδή εν μέσω των ιερών μαθητών Του, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, σπόρος θεοκτόνος! Ο διάβολος σπείρει τον σπόρον εν μέσω του σίτου, και εις τας συνοδείας των μοναχών το τοιούτον υπάρχει, όχι ότι το πρόσωπον αυτό είναι κακόν, αλλά έχοντας τας αδυναμίας αυτάς, μεμψιμοιρίαν, ζήλειαν κ.λ.π., γίνεται ένα όργανον, δια να διαταράσση την ειρήνην και ησυχίαν των άλλων. Όλα αυτά μαρτυρούν ότι είμεθα εξόριστοι της αληθινής πατρίδος μας, ευρισκόμενοι εις τα σωφρονιστήρια, ένθα εξασκείται η παιδεία Κυρίου, και όσοι ευρεθούν δια της παιδείας ευδόκιμοι, εισάγονται πάλιν εις την ουράνιον κληρονομίαν λαμβάνοντες και πάλιν την χαθείσαν υιοθεσίαν των, άξιοι να κληρονομήσουν τον Θεόν. Όσοι μείνουν απαίδευτοι, ως εγώ, και δεν αναγνωρίζουν την παιδείαν, αλλά δια των έργων των αναδειχθούν νόθοι, αποδιώκονται ως ανάξιοι της υιοθεσίας, εις ην απέβλεπεν η παιδεία Κυρίου και καταδικάζονται. Ο αγαθός Θεός και Πατήρ ημών να μας αξιώση μετά των ευδοκίμων, των λαβόντων την υιοθεσίαν, εις αιώνας αιώνων. Αμήν.

Περί πόνων

Οι άνθρωποι, παιδί μου, χωρίζονται εις αυτόν τον κόσμον εις καλούς και κακούς, εις πλουσίους και πτωχούς, εις μορφωμένους και αμορφώτους, εις ευγενείς και αγενείς, εις εξύπνους και ανοήτους. Ενώνονται όμως όλοι εις εν σημείον. Εις τον πόνον. Διότι όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως εις την ζωήν των θα πονέσουν. Καθώς λέγει και το ρητόν: «Τέρας, ει τις ηυτύχησεν δια βίου». Άρα λοιπόν όλοι οι άνθρωποι ζώμεν εις το βασίλειον του πόνου. Γνωρίζομεν ότι ο πόνος είναι κάτι το προσωπικόν, που θα χρειασθή κανείς να τον αντιμετωπίση μόνος του. Είναι ο σταυρός του, που οφείλει να τον σηκώση, όπως και ο Σωτήρ του κόσμου, ο Ιησούς, εσήκωσε τον Σταυρόν Του χάριν ημών. Αναπαύου λοιπόν, παιδί μου, εις το πατρικόν χέρι, που αυτόν τον καιρόν σε χειρουργεί με τον πόνον και ηρέμησε. Δέξου ότι ο Θεός, σου τον στέλλει, συμφιλιώσου μαζί του, με τον πόνον, δια να δυνηθής να τον αντιμετωπίσης. Γνωρίζω πόσον δύσκολον είναι αυτό, αλλά σωτήριον, οι άγιοι έχαιρον εις την θλίψιν των, ημείς τουλάχιστον να δεχώμεθα ταύτην με υπομονήν, και ο Θεός δεν θα ξεχάση, έστω και αυτήν την ελαχίστην προαιρετικήν υπομονήν μας εις το θέλημά Του, που εκπροσωπεί ο πόνος. Συγκέντρωσε, παιδί μου, τας ψυχικάς δυνάμεις, όταν πονάς και προσπάθησε να εννοήσης τον σκοπόν του πόνου, που δι’ αυτού ο Θεός σου ανοίγει τον ουρανόν. Θαρρείς πως εκείνος που αριθμεί τας τρίχας της κεφαλής δεν γνωρίζει το μέτρον του πόνου σου; Ναι, το γνωρίζει. Λοιπόν αναπαύου εμπιστευτικά εις τον ουράνιον Πατέρα μας. Μην αποκάμης. Μαζί με τον Χριστόν μας, θα τα περάσης όλα, καθώς θα γίνης και κληρονόμος Του, εις την άπειρον περιουσίαν του κοινού Πατρός ημών Θεού. Αμήν.

Κατασκηνώσεις 2010

ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ 2010

H Kατασκήνωση “Τιβεριάς” της Χριστιανικής Στέγης Πατρών στη Ρίζα Αντιρρίου φιλοξενεί κάθε καλοκαίρι αγόρια και κορίτσια, νέους και νέες, μικρά παιδιά και εφήβους σε ένα μαγευτικό περιβάλλον στους πρόποδες της Παλιοβούνας Αιτωλοακαρνανίας, δίπλα στην Θάλασσα. Οι κατασκηνώσεις της Ρίζας δεν είναι μόνο τόπος παραθερισμού για τα παιδιά. Λειτουργούν ως πρόγραμμα ψυχοκοινωνικής αγωγής και γενικότερης κοινωνικοποίησης, μέσα στα πλαίσια της Ορθόδοξης Παράδοσης του τόπου μας. Σε αυτές εργάζονται έμπειρα στελέχη με επιστημονική κατάρτιση που με κατανόηση και αγάπη για το παιδί προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους στο έργο της Ιεράς Μητρόπολης Πατρών. H ζωή των παιδιών στην “Τιβεριάδα” είναι πλούσια σε εμπειρίες. Στο πανέμορφο φυσικό περιβάλλον της Κατασκήνωσης τα παιδιά γεύονται τη χαρά της ομαδικής ζωής, μαθαίνουν να ζουν μαζί, διασκεδάζουν με τρόπο ευχάριστο και δημιουργικό, προβληματίζονται και ευαισθητοποιούνται σε σύγχρονα θέματα, ψυχαγωγούνται και εκπαιδεύονται μέσα από πρωτότυπες ομαδικές δραστηριότητες και οικολογικές πρωτοβουλίες και κυρίως μαθητεύουν στην τέχνη της αληθινής επικοινωνίας. Είναι ευκαιρία τεράστια να ζήσει το παιδί 15 μέρες κοντά στη φύση, δίπλα στη Θάλασσα, να γνωρίσει νέους φίλους, να παίξει, να δημιουργήσει, να διασκεδάσει μακριά από το θόρυβο και την αγχώδη ζωή της πόλης.

Οι κατασκηνώσεις στη Ρίζα Αντίρριου για την φετινή χρονιά θα λειτουργήσουν ως εξής:

•Κορίτσια από Δ’ Δημοτικού- Γυμνασίου – Λυκείου 8 Ιουλίου – 22 Ιουλίου 2010 •Αγόρια από Δ’ Δημοτικού- Γυμνασίου – Λυκείου 22 Ιουλίου - 5 Αυγούστου 2010

Δηλώσεις Συμμετοχής – Πληροφορίες:

Κορίτσια: Κάθε Τρίτη & Παρασκευή 6:30μμ- 8:30μμ και στα τηλέφωνα 2610-279807 (Χρ. Στέγη τις ώρες δηλώσεων) – 2610-931307 (κ. Μ. Κούλη) Αγόρια: Κάθε Τρίτη & Παρασκευή 6:30μμ- 8:30μμ και στα τηλέφωνα 2610-279807 (Χρ. Στέγη τις ώρες δηλώσεων)- 6976283106 (κ. Ανδρ. Θεοδωράτος)

Στις δηλώσεις συμμετοχής θα τηρηθεί αυστηρά η σειρά προτεραιότητας! Τη δήλωση συμμετοχής μπορείτε να τη βρείτε εδώ.

Ημερήσιο Πρόγραμμα

περισσότερα: http://www.xmo.gr/

ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΗΜΩΝ!

ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΗΜΩΝ

ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ, ΣΤΩΜΕΝ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ..

Εἰς τὸ ὄνομα τῆς καταρρεύσεως τῆς οἰκονομίας
ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΕΠΙ ΤΡΙΕΤΙΑΝ ΑΙ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΙ ΝΕΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ
Τὸ χρέος τῶν Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας μας
Ἡ Κυβέρνησις ἐπεκτείνει τὴν πο- λιτικὴν λιτότητος καὶ θυσιῶν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Ἀπεφάσισεν, ὅπως ἀπαγορευθοῦν αἱ χειροτονίαι νέων Κληρικῶν ἀπὸ τοῦ μηνὸς Σεπτεμ- βρίου, μὲ τὸ πρόσχημα ὅτι ὁ Κρα- τικὸς Προϋπολογισμὸς δὲν ἀντέχει τὴν μισθοδοσίαν νέων Κλη ρικῶν. Ὕστερα ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἀπόφασιν φρονοῦμεν ὅτι οἱ Σεβασμιώτατοι Μητροπολῖται ὀφείλουν νὰ ἐκμε- ταλλευθοῦν τὸν χρόνον ἕως τοῦ Σεπτεμβρίου καὶ νὰ κάμνουν ὅσας περισσοτέρας δύνανται χειροτο- νίας. Νὰ ληφθῆ ὑπ᾽ ὄψιν ὅτι αἱ χει- ροτονίαι θὰ εἶναι ἀπαγορευτικαὶ διὰ τρία ἔτη, διὰ λόγους «περικοπῶν τῆς σπατάλης». Ὑπογραμμίζεται ὅτι διὰ πρώτην φορὰν λαμβάνεται τοι- αύτη ἀπόφασις ἀπὸ τῆς μισθοδο- σίας τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου ὑπὸ τοῦ Κράτους. Πιστεύομεν ὅτι ἡ ἀπόφα- σις προσβάλλει τὴν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία σώζει ψυχὰς καὶ ἔχει μετα- βληθῆ τὰ τελευταῖα ἔτη εἰς μεγά- λον φιλανθρωπικὸν Ὀργανισμόν. Ἡ ἀπόφασις εἶναι προσ βλητική, διό- τι οὐσιαστικῶς ἐμ φανίζει τὴν Ἐκ - κλησίαν πολυδάπανον ὀργανισμὸν μὲ ὑπερπληθώρα κληρικῶν, τοὺς ὁποίους μισθοδοτεῖ τὸ καταρρέον κράτος. Ἐλπίζομεν ἡ ἀπόφασις νὰ μὴ συνδέεται μὲ ἐκβιαστικὰς μεθο- δεύσεις εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας μὲ σκοπὸν εἴτε τὴν ἁρπαγὴν τῆς ἐναπομεινάσης ἐκκλησιαστικῆς πε-	ριουσίας, εἴτε τὴν ἀγρίαν φορολο- γίαν της μὲ παράλληλον τερμα- τισμὸν τῆς μισθοδοσίας τῶν Κλη- ρικῶν. Ἡ Κυβέρνησις ταυτοχρόνως μὲ τὴν ἀπαγόρευσιν τῆς χειροτο- νίας Κληρικῶν ἐπὶ τριετίαν, θὰ πρέ- πη νὰ λάβη μία σειρὰν μέτρων ἐναντίον τῆς σπατάλης τοῦ Κρά- τους. Ἀπαγορεύει τὰς χειροτονίας κληρικῶν εἰς τὸ ὄνομα τῆς οἰκονο- μικῆς καταρρεύσεως τοῦ Κράτους, ἀλλὰ ἡ σύνθεσίς της παραμένει με- γάλη, διαθέτει ἑκατομμύρια διὰ δε- ξιώσεις, διὰ ταξιδάκια ἀναψυχῆς, χρησιμοποιεῖ τὰ πολυδάπανα πρω- θυπουργικὰ – ὑπουργικὰ ἀεροπλά- να, πληρώνει δεκάδας συμβούλους ὑπουργῶν καὶ πληρώνει πολλαπλα- σίως περισσότερα διὰ τὰ κινητά των τηλέφωνα, τὴν μετακίνησίν των, τὰ ἔξοδα παραστάσεώς των κ.λπ.. Πιστεύομεν ὅτι ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ὀφείλει νὰ δράση ἐπω- φελῶς διὰ τὴν Ἐκκλησίαν. Τοῦτο σημαίνει: 1ον) Νὰ χειροτονήση ἕως τοῦ Σεπτεμβρίου ὅσον τὸ δυνατὸν περισσοτέρους κληρικούς. 2ον) Νὰ διαθέση ἀπὸ τὰ ἀποθεματικά της χρήματα διὰ νέας χειροτονίας, διό- τι αἱ ἀνάγκαι εἶναι μεγάλαι· ὑπάρ- χουν νέοι οἱ ὁποῖοι ἐπιθυμοῦν νὰ γί- νουν κληρικοί, ἀλλὰ δὲν ἔγιναν εἴτε, διότι οἱ Ἱεράρχαι ἀνέβαλον διὰ ἀργότερον τὴν χειροτονίαν εἴτε, διότι ὑπῆρχον προβλήματα εἰς δια- φόρους Ἱερᾶς Μητροπόλεις.
ΠΗΓΗ: http://www.orthodoxostypos.gr/Photos/Pages/Page7.pdf

...

Είναι βραδιές που θέλω κάπου να μιλήσω,
από ένα χέρι να πιαστώ,
να βγω έξω να ζήσω,
για ένα τσιγάρο, ένα ποτό,
να πιάσω κάποιον να του πω:
"δώσ' μου το χρόνο σου...
κι εγώ θα γείρω το κεφάλι μου στον ώμο σου."
Μα η τρομαγμένη μου καρδιά μου λέει:
"δε γίνεται".
Στου πρώτου άγνωστου το πρώτο "γεια"
δεν παραδίνεται.

Εγώ δεν ξέρω αν έχω στάλα λογική.
Φτάνω στο σπίτι, λέω "μπαίνω φυλακή".
Εκείνος έρχεται κοντά μου, μ' αγκαλιάζει
κι ύστερα μόνος στα προβλήματα βουλιάζει.
Παραπονιέται, βλαστημάει τον εαυτό του,
και λίγο πριν το τελευταίο χασμουρητό του
με πιάνει κρίση,
σέρνεται απάνω μου
τον έρωτα να ζήσει.

Κι εγώ είμαι μόνη, για χρόνια έχτιζα έναν τοίχο.
Ύστερα τρόμαξα και θέλησα να φύγω.
Άρχισα τότε με αγωνία να γκρεμίζω,
να λέω "βοήθα με, Χριστέ" και να δακρύζω.
Πήρα τους δρόμους και διέξοδο ζητούσα,
χαμένα όνειρα και χρόνια κυνηγούσα.
Καπνός και σκόνη,
και όλα γύρω μου φωνάζουν
"είμαι μόνη".

Οι πιο μεγάλες νύχτες
είναι αυτές που κλαις και δε σ' ακούν.
Θυμίζουνε γυναίκες,
μοναχικές γυναίκες που πονούν.

Μήνυμα ζωής

" Μια Παραδειγματική Ιστορία... "

Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο. Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; Αναρωτήθηκε. Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε, όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα! Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο!: -Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε: "Κύρ Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!" Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε: "Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!" Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε: "Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είσαι σίγουρος ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ." Τότε το ποντίκι στράφηκε προς το βόδι και του φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου: "Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!" Και το βόδι απάντησε: "Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχεις, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει, είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου! " Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας! Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη. Μέσα στη νύχτα όμως, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι .... Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα. Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο. Αλλοίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με πολύ υψηλό πυρετό. Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες.. Έτσι ο αγρότης *έσφαξε την κότα* για να κάνει μια καλή κοτόσουπα! Η γυναίκα όμως πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν. Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας από ένα 8ωρο. Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να *σφάξει το γουρούνι*. Τελικά όμως η γυναίκα δε τη γλύτωσε! Πέθανε! Στη κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ήταν καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι. Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να *σφάξει το βόδι* Ο κυρ Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν'έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη....... ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ: Χάσαμε την ανθρωπιά μας. και ενισχύσαμε τον ατομισμό μας..! όταν κάποιος δίπλα μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε όλοι σε κίνδυνο! είμαστε όλοι συνεπιβάτες σ'αυτό το πλοίο που λέγεται ζωή! ο καθένας μας αποτελεί τον κρίκο της ίδιας αλυσίδας! είμαστε σαν τις ίνες ενός υφάσματος. Και αν ένα μέρος του υφάσματος χαλάσει, το ύφασμα είναι άχρηστο.... ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ. Εμείς είμαστε τα ποντικάκια.. Εμείς όμως είμαστε και οι κότες.. Εμείς και τα γουρούνια. Εμείς και τα βόδια. ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΟΥΜΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΩΣ. Είναι αδύνατον να γελάμε, αν δεν γελάει ολόκληρη η γειτονιά.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ από